Hoe het begon
Al vanaf mijn veertiende droom ik ervan mijn eigen boeken in de kast te hebben staan. Liefst in leer gebonden met ruwgesneden dikke pagina’s. Mijn vader was gek van science fiction en ik ben daardoor nog steeds groot liefhebber van de oude verhalen van Isaac Asimov. In mijn puberteit bewonderde ik schrijver-avonturiers als Graham Green en Ernest Hemingway. Nog altijd is een uitspraak van Hemingway mijn levensmotto: registreer genadeloos, oordeel mild.
Zes jaar lang was ik redacteur/verslaggever bij dagblad Cobouw. Daar leerde ik typen zonder spelfouten en vertellen zonder rompslomp. Ik combineerde die baan met het schrijven van cabaretprogramma’s, liedjes en afleveringen voor tv-comedy’s, zoals ‘Laat maar zitten’ en ‘Oppassen’ en sketches voor Het Klokhuis en Kopspijkers.
Mijn solovoorstelling ‘1 kale vlakte’ verscheen in boekvorm bij De Boekerij. Deze is niet meer verkrijgbaar, maar tweedehands slingert het nog ergens op het internet.
Naar de haaien
Paul Sebes, gevierd en gevreesd literair agent, vond op een gegeven moment dat het tijd werd voor een boek over mijn tv-avonturen. Dat werd ‘Naar de haaien’ waarin ik vertel hoe ik programma’s als ‘De 8 plagen van Rob Kamphues’ en ‘Kamphues maakt vrienden’ overleefde. Thomas Rap gaf het uit, er werden duizenden exemplaren verkocht, er kwam een pocketeditie, maar ook die is inmiddels niet meer te krijgen. Er verscheen ook een laaggeletterde versie, die is hier gratis te downloaden.
Inhaalrace
Rond mijn vijftigste deed ik een ijdele poging om alsnog formule-1-coureur te worden. Ik lag in echtscheiding, zat in de midlifecrisis, je kent het wel. Dankzij SEAT Nederland mocht ik met de gebroeders Coronel een jaar lang alle circuits van Europa afreizen als adspirant-beroepscoureur. Ik zag een hoop vangrails en nachtclubs van te dichtbij en schreef daarover ‘Inhaalrace’. De KRO vond mijn crisis zo geestig dat ze er een tv-serie van maakte getiteld ‘Kamphues over de kop’ en een paar jaar later vatte ik het zelf nog maar eens samen in een theatermonoloog ‘Sterke verhalen’. Collega-cabaretier Erik van Muiswinkel vatte het als volgt samen: ‘Nog nooit heeft iemand zoveel munt geslagen uit zijn eigen ellende.’
Hoor je me
Daarna werd het tijd voor mijn eerste roman. Ik las een artikel over een Belgische man die twintig jaar in coma lag, bijkwam en alles bleek te hebben gehoord wat er aan zijn bed gezegd was. Mijn god, dacht ik, wat zullen ze over mij zeggen als ik in coma raak. Dat werd ‘Hoor je me’, een reeks monologen en gesprekken van familieleden aan het bed van een comapatiënt. Grappig, zwartgallig, spannend en soms intens treurig. Vriend en uitgever Paul Brandt besloot het uit te geven en daar ben ik nog steeds heel trots op. Ook op de positieve kritieken. Zo vond vriend en schrijver Bart Chabot de dialogen messscherp en vergeleken sommige critici de stijl met Herman Koch. Als je wilt weten wat lezers ervan vonden, er staan een heleboel (mooie) reviews op bol.com. Je kunt er het boek ook bestellen, dan heb je ‘m morgen binnen.
De walvishoeder
Inmiddels is mijn tweede roman ‘De walvishoeder’ af. Ook daar was een krantenartikeltje het begin van het verhaal, maar als ik zeg wat daar instaat verklap ik het einde van het boek. Ik kan wel vertellen waar het begin over gaat. Een journaliste, Mayke, ontdekt een aantal aangespoelde walvissen op een strand in Noord-Holland en ontmoet ter plekke een man van buitenlandse komaf die de dieren probeert te redden. Hij blijkt een vluchteling uit Jemen, Samir. Ze worden verliefd, tot Mayke ontdekt dat het verhaal dat hij over zijn verleden vertelt niet klopt. De vraag is wat ze doet; luistert ze naar haar intuïtie die zegt dat iemand die walvissen redt geen slecht mens kan zijn, of luistert ze naar het stemmetje in haar hoofd dat zegt dat waar rook is ook vuur is. Het boek gaat over vertrouwen, over worstelen met je idealen en vooral over echte liefde.
Ik heb 3 jaar al mijn vrije tijd in het boek gestopt dus ik hoop van ganser harte dat heel veel mensen het gaan lezen en veel mensen er door geraakt worden. De eerste reacties zijn mooi: Bart Chabot vindt het overtuigend op alle fronten en letterkundige Wim Daniëls zegt dat het een roman is ‘die ertoe doet.’ Daar doe ik het voor! Aart van Eldik van radio Noord-Holland interviewde me erover, die link vind je hier. Ook was ik een uur te gast in mijn lievelingsradioprogramma ‘Nooit meer slapen’ van Pieter van der Wielen. Het gesprek is hier terug te luisteren.
Het boek is hier te bestellen, maar natuurlijk ook verkrijgbaar bij je eigen echte boekhandel.
Droom op wielen
En nu?
